Potok

Graniczy z Jedliczem od północnego wschodu. Odległość z centrum miasta to2 km. Na wschód i północ od miejscowości znajdują się nieduże kompleksy leśne. Wśród występujących tu pagórków liczne szyby wydobywcze ropy naftowej. Świadczą one o ponad wiekowej już historii przemysłu naftowego na tym terenie. Liczne maszty, trójnogi, kiwony, sterczące wśród pól i lasów, ostanowią charakterystyczny rys w miejscowym krajobrazie.
Potok to duża podmiejska miejscowość, leżąca przy drodze Krosno - Jasio, od wschodu granicząca z dzielnicą Krosna Turaszówką. Miejscowość o obszarze 750 ha liczy ponad 380 numerów i zamieszkała jest przez 1600 mieszkańców. W miejscowości znajduje się Dom Ludowy, Kopalnia Ropy Naftowej "Potok", Oddział Geriatryczno - Rehabilitacyjny Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Krośnie, Zakłady Remontowe Służby Zdrowia i Szkoła Podstawowa. Na gruntach Potoka znajdują się też znane od dawna wody mineralne, solanki jodowo-bromowe i wody siarczkowe. Teren dzisiejszego Potoka zamieszkały był przez człowieka już w czasach starożytnych. Świadczą o tym trzy stanowiska archeologiczne. Odkryte tu znaleziska pochodzą z okresu pradziejów, epoki brązu i wczesnego średniowiecza, w tym jedno dotyczące epoki brązu bardzo cenne.
Historyczny Potok swoimi początkami sięga drugiej fazy osadnictwa na prawie magdeburskim, tj. początków XV stulecia. W tym czasie miejscowość stanowiła własność Mikołaja syna Zawiszy z Łęk. Końcem XV i początkiem XVI stulecia miejscowość stanowiła dziedzictwo Jana Giebultowskiego, a w drugiej połowie XVI wieku rodziny Lubomirskich.
W tych czasach miejscowość była dobrze zagospodarowana. Posiadała dwór, folwark, karczmę, stawy, las i obszerne łąki. Były też dwa warsztaty rzemieślniczne. Gospodarowało tu 36 kmieci nie licząc zagrodników i komorników.
W XVII wieku dziedzicami wsi byli Oświęcimowie z Kunowej. Między innymi dziedzicem był Florian Oświęcim ojciec Stanisława - dworzanina i posła króla Władysława IV oraz brat Anny. Z tym przyrodnim rodzeństwem, pochowanym w krośnieńskim kościele Franciszkanów, tzw. kaplicy Oświęcimów, związanych jest wiele legend.
Miejscowość była wielokrotnie niszczona przez obce wojska w XVII i XIII stuleciu. Najdotkliwiej dotknął ją najazd Rakoczego w 1657 roku.
W XIX wieku wieś należała do rodziny Stojowskich. Wtedy to rozpoczął się dynamiczny rozwój miejscowości, związany z pracami poszukiwawczymi za ropą naftową. Największy okres rozwoju przypadł na ostatnie dziesięciolecia ubiegłego wieku. W Potoku wierciły wówczas za ropą liczne firmy. Należały do nich: Hannowersko - Galicyjskie Gwarectwo Naftowe, Bergheim et. Mac Garvey, Perkins, Klobassa-Zrencki, firma Sroczyński i Mikulski, Franciszek Perzyński i Józef Wiktor. Okres największego wydobycia przypadła na lata dziewięćdziesiąte.
Na przełomie ubiegłego i obecnego stulecia Potok liczył 670 mieszkańców, a po włączeniu do gminy Jedlicze w 1934 roku 1330.
Po wojnie znacznie zmieniło się oblicze miejscowości. Pobudowano tu liczne nowe domy i osiedla.