Piotrówka

Wieś położona na południowy zachód od Jedlicza, w odległości 6 km. Trasa wiedzie przez Chlebną i Poręby. Miejscowość leży na północnym skraju Płaskowyżu Kobylańskiego.
Na wschodzie graniczy z Podniebylem. Na zachodzie ciągnie się mały masyw leśny, oddzielający grunta Piotrówki od położonego już w gminie Tamowiec Glinika Polskiego. Na południu wieś graniczy z też należącym do Tamowca Lubnem Szlacheckim. Wieś gospodarująca na blisko 300 ha posiada 110 gospodarstw. Zamieszkuje ją 480 mieszkańców. Jest to miejscowość typowo rolnicza.
Miejscowość znana u schyłku XIV wieku, wchodziła do rozległych dóbr rodu Bogoriów. Posiadali oni liczne wsie na terenach należących dziś do gmin Chorkówka, Dukla i Żmigród. Ród Bogoriów należał bowiem do najstarszych na tych ziemiach i miał duże zasługi w zagospodarowaniu tej części Podkarpacia. W XV i XVI stuleciu miejscowość należała już do Skotnickich. Pewien czas znajdowała się też w zastawie Stanisława Galowskiego, posiadającego swoje dobra i w innych opisanych miejscowościach, w tym i w Tamowcu. U schyłku XVI wieku dziedzicem wsi był już Jakub Farunej. W rodzinie tej, posiadającej dobra na dukielszczyźnie, Piotrówka utrzymała się jeszcze do XVII wieku. W XVIII i początkiem XIX stulecia miejscowy folwark znajdował się w rękach dzierżawców. Następnie gospodarowali tu Stojowscy. W 1846 roku miały tu miejsce zamieszki chłopskie.
Mała wioska odległa od centrów miejskich żyła głównie z uprawy roli. U schyłku ubiegłego wieku liczyła ok. 250 mieszkańców, a w 1934 roku, gdy weszła do gminy zbiorowej Jedlicze 400 mieszkańców. W latach 1955 - 1973 należała do gromady w Chlebnej. Dziś znowu należy do gminy Jedlicze. W miejscowości zachowała się w części stara drewniana zabudowa.